Η ανάπτυξη της Βιομηχανίας

Τα Γιαννιτσά είναι μια σύγχρονη πόλη 31.000 κατοίκων, που αποτελεί το οικονομικό κέντρο του νομού Πέλλας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Ιωάννης Καποδίστριας στα Γιαννιτσά υπάγονται πλέον διοικητικά τα δημοτικά διαμερίσματα των Αμπελιών και του Μελλισίου που μέχρι το 1998 ήταν Κοινότητες. Στα Γιαννιτσά ανήκουν από παλιά και οι οικισμοί: Αρχοντικό, Ασβεσταριό, Δαμιανό, Ελευθεροχώρι, Λεπτοκαρυά, Μεσιανό, Παραλίμνη, και Πενταπλάτανος.

Kατοικούνται από την αρχή της αρχαιότερης νεολιθικής εποχής (τέλη 7ης χιλιετίας) και αποτελούσε ένα από τους αρχαιότερους οικισμούς της Ευρώπης. Ιδρυμένη σε στρατηγική θέση, ανάμεσα στην πεδιάδα και το Παϊκο, πάνω στο σταυροδρόμι των βασικών οδικών αξόνων των Βαλκανίων με κυρίαρχη την Εγνατία οδό
.

Tο Ελληνικό φύλλο των Μακεδόνων καταλαμβάνει την περιοχή τον 7ο αιώνα π.χ. και αποτελεί το βασικό κορμό του λαού που ζει και δρα ιστορικά στην περιοχή. Από το 1380 οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την περιοχή. Τα χρόνια αυτά η πόλη γίνεται πνευματικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο των Βαλκανίων. Στις αρχές του αιώνα μας υπήρξε το επίκεντρο του Μακεδονικού αγώνα. Στη σύγχρονη ιστορία έχει να επιδείξει θυσίες πατριωτισμού στον αγώνα της απελευθέρωσης. Στη βυζαντινή εποχή στη θέση Παλαιά Αγορά των Γιαννιτσών υπήρχε σημαντικός οικισμός, που εκτεινόταν βορείως της Εγνατίας οδού. Ο οικισμός αυτός πιθανότατα ονομαζόταν Βαρδάρι.

Τα Γιαννιτσά θεωρούνταν από τους μουσουλμάνους ιερή πόλη, διότι εκεί τάφηκε ο Τούρκος στρατηγός Χατζή Εβρενός μπέης και οι απόγονοί του, καθώς και ο σείχης Ιλαχή. Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας. Η οικονομία της στηριζόταν στη γεωργική παραγωγή, στην αλιεία από τη λίμνη και το εμπόριο. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στις αρχές του 19ου αι. η πόλη είχε 10.000 κατοίκους, ενώ στα τέλη του ίδιου αιώνα κατοικούνταν από 7.500 μουσουλμάνους και 5.600 χριστιανούς, συγκεντρωμένους κυρίως στην Ανω Πόλη.

Η βυθοκόρος "Αξιός" κατά την αποξήρανση της λίμνης των Γιαννιτσών

Στις αρχές του 20ου αι. και κυρίως στο διάστημα 1904-1908 η λίμνη των Γιαννιτσών αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πεδία του ελληνοβουλγαρικού ανταγωνισμού. Η Πηνελόπη Δέλτα στο βιβλίο της "Τα Μυστικά του Βάλτου" αφηγείται τα γεγονότα της εποχής. Μάλιστα πολλοί Γιαννιτσιώτες είχαν ενταχθεί και πολέμησαν στα ελληνικά σώματα. Η πόλη απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό στις 20 Οκτωβρίου 1912, στη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, μετά από διήμερη αποφασιστική μάχη με τον οθωμανικό στρατό.

Μεγάλη ώθηση στην οικονομία της πόλης και της γύρω περιοχής έδωσε η εγκατάσταση προσφύγων από τη Μικρασία του Πόντου, την Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία, το 1922, καθώς και η αποξήρανση της λίμνης στο διάστημα 1933-1936 από την εταιρία Foundation Company. Η αποξήρανση έδωσε για καλλιέργεια 290.000 στρέμματα γης στα οποία εγκαταστάθηκαν 6.850 οικογένειες.

Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, πολλοί κάτοικοι της πόλης και της γύρω περιοχής έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κυρίως μέσα από τις τάξεις του 30ο Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Όμως η αντιστασιακή δράση προκάλεσε την αντίδραση των Γερμανών, οι οποίοι στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 εκτέλεσαν 120 περίπου κατοίκους και έκαψαν μεγάλο μέρος της πόλης. Τα Γιαννιτσά απελευθερώθηκαν από τους Γερμανούς στις 17-18 Οκτωβρίου 1944.

Tα Γιαννιτσά είναι κατ' εξοχή αγροτική περιοχή. Ο ξακουστός <<Βάλτος>> των Γιαννιτσών έχει δώσει πολλά πλεονεκτήματα στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής και έχει συντελέσει καθοριστικά στην συγκράτηση του νέου πληθυσμού. Επίσης η περιοχή των Γιαννιτσών διακρίνετε για την ταχεία βιομηχανική ανάπτυξη της. Σήμερα στην περιοχή Γιαννιτσών υπάρχουν 550 επιχειρήσεις, από τις οποίες οι 10 είναι βιομηχανίες και οι υπόλοιπες βιοτεχνίες και εμπορικά μαγαζιά. Στην πόλη λειτουργούν 4 γυμνάσια με 1.470 μαθητές, 3 ενιαία με 1.000 μαθητές,2 τεχνοεπαγγελματικά λύκεια με 835 μαθητές. Η φροντίδα για την υγεία στα Γιαννιτσά καλύπτεται από το Ι.Κ.Α. και το Νομαρχιακό Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών που λειτουργεί από το 1993 με 242 κλίνες. Στα Γιαννιτσά υπάρχουν πολλοί πολιτιστικοί σύλλογοι με αξιόλογη δραστηριότητα όπως επίσης και πολλά αθλητικά σωματεία με παλαιότερο αυτό της Αναγέννησης Γιαννιτσών από το 1965.

Προσεγγίζεται μόνον οδικά. Απέχει 60 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη (διεθνές αεροδρόμιο), 40 χλμ. από την Έδεσσα και 540 χλμ. από την Αθήνα.

Γενικό συμπέρασμα των κλιματικών συνθηκών μπορούμε να πούμε ότι η θερμοκρασία αέρα παρουσιάζει κατά τη διάρκεια του έτους μια απλή διακύμανση με μέγιστο τον Ιούλιο και ελάχιστο τον Ιανουάριο. Οι βροχές πέφτουν αργά το φθινόπωρο και την άνοιξη. Έτσι, κατά μεν τους χειμερινούς και εαρινούς μήνες δημιουργείται πρόβλημα απομάκρυνσης των πλεοναζόντων νερών για την προστασία των καλλιεργειών από υπερβολική υγρασία, το δε καλοκαίρι με την έντονη εξάτμιση χρειάζεται συμπληρωματικό νερό άρδευσης για την ανάπτυξη και απόδοση των εαρινών καλλιεργειών.

Στην περιοχή ΜΗΔΕΝ του ποταμού Λουδία, 7 χλμ. νότια της πόλης των Γιαννιτσών, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Κωπηλατοδρομίου. Οι συνθήκες είναι ιδανικές για κωπηλασία και κανόε- καγιάκ, μια και στο σημείο αυτό υπάρχει μια συνεχής ευθεία 3 χιλιομέτρων και επίσης δεν υπάρχουν άνεμοι λόγω του χαμηλού υψομέτρου. Στο σημείο αυτό ο ποταμός έχει πλάτος 55 μέτρα και βάθος 3 μέτρα.

Οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιούνται από τον Ναυτικό Όμιλο Γιαννιτσών " Ο ΛΟΥΔΙΑΣ ". Επίσης πολλοί σύλλογοι και εθνικές ομάδες επιλέγουν την περιοχή για προετοιμασία. Ο Δήμος Γιαννιτσών πέτυχε την ένταξη του χώρου στον Προπονητικό Οδηγό Ελλάδας εν' όψει της Ολυμπιάδας 2004.  






Πηγες: http://kassandra.afs.edu.gr/School/Ergasies/topoi/pella/Pella%20Papafotis%20Giannitsa.htm